‘ஆர்யன்’ விமர்சனம்: விஷ்ணு விஷால் மீண்டும் க்ரைம் த்ரில்லரில்—எப்படி அமைந்தது?

‘ஆர்யன்’ விமர்சனம்: விஷ்ணு விஷால் மீண்டும் க்ரைம் த்ரில்லரில்—எப்படி அமைந்தது?

‘ராட்சசன்’ மூலம் நாடு முழுவதும் பெரும் வரவேற்பைப் பெற்ற விஷ்ணு விஷால், அதற்குப் பிறகு மீண்டும் க்ரைம் த்ரில்லர் ஜானருக்கு திரும்பியுள்ளார். ‘கட்டா குஸ்தி’ படத்திற்கு நல்ல ஆதரவு கிடைத்தாலும், ‘ராட்சசன்’ உருவாக்கிய எதிர்பார்ப்பு இன்னும் ரசிகர்களிடம் உள்ளது. அதனால், ‘ஆர்யன்’ கதையை முழுமையாக வெளிப்படுத்துவது ஸ்பாய்லர் ஆகிவிடும் என்பதால் படம் பார்க்காதவர்கள் கவனிக்கவும்.

அங்கீகாரம் கிடைக்காமல் துன்பப்படும் எழுத்தாளரான அழகர் (செல்வராகவன்), ஒரு பிரபல டிவி சேனல் ஸ்டூடியோவுக்குள் நுழைகிறார். நிகழ்ச்சியின் நடுவே, நேரலையில் ஒரு இளம் நடிகரை சுட்டுக் கொலை செய்துவிட்டு, இன்னும் ஐந்து நாட்களில் ஐந்து பேரை கொலை செய்வதாக அறிவிக்கிறார். அத்துடன், தானே தன்னை சுட்டு தற்கொலை செய்து கொள்கிறார். கொலையாளி இறந்துவிட்டபோதும், மீதமுள்ள கொலைகள் எப்படிச் சாத்தியமாகும் என்பது போலீசுக்குப் புதிராகிறது.

இந்த சூழலில், தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் சிக்கல்களை சந்திக்கும் போலீஸ் அதிகாரி நம்பியிடம் (விஷ்ணு விஷால்) வழக்கு ஒப்படைக்கப்படுகிறது. அடுத்து அழகர் சொன்ன கொலைகள் நடந்ததா? நம்பி வழக்கை எப்படி சமாளித்தார்? அழகரின் உண்மையான நோக்கம் என்ன? என்பதே படத்தின் கதைமோழி.

ஒரே மாதிரியான சைக்கோ/சீரியல் கில்லர் கதைகளில் இருந்து விலகி புதுவிதமான ஒன்லைன் ஐடியாவை முயன்றிருப்பது இயக்குநர் பிரவீனின் துணிச்சல். செல்வராகவனின் ஆரம்ப காட்சிகள், டிவி ஸ்டூடியோ சீன்கள், தற்கொலை காட்சி—all ஆடியோன்ஸில் பெரிய எதிர்பார்ப்பை உருவாக்குகிறது. ஆனால் அதற்குப் பிறகு கதை வேகம் குறைதல், ஹீரோவின் குடும்ப வாழ்க்கை, காதல், பாடல் போன்றவை அந்த ரஷ்ஷை குறைக்கின்றன.

இரண்டாம் பாதியில் மீண்டும் கதைக்கு பிடிச்சு கொண்ட உணர்வு வருகிறது. ஒவ்வொரு கொலைக்கும் முன்பும் செல்வராகவன் தோன்றும் காட்சிகள் சுவாரஸ்யமாக அமைந்துள்ளன. குறிப்பாக கிளைமாக்ஸ் பகுதி த்ரில் தேடும் ரசிகர்களை திருப்தி செய்யும்.

விஷ்ணு விஷால் தன்னுடைய கதாபாத்திரத்துக்கு சரியான நியாயம் செய்திருக்கிறார்—குடும்ப பிரச்சனையில் வாடும் கணவன், அதேசமயம் பொறுப்புள்ள போலீஸ் அதிகாரி. செல்வராகவன் திரையில் இருந்தே இல்லாதபோதும், முழு படத்திலும் அவரின் தாக்கம் இருக்கும் வகை எழுத்து. ஷ்ரத்தா ஸ்ரீநாத் பெரும் பங்கு ஏற்றுள்ளார்; ஆனால் டப்பிங்கில் குறைபாடு. மானசா சவுத்ரி தடம் பதிக்க வாய்ப்பு அதிகம் இல்லை.

ஒளிப்பதிவு கிருஷ்ணன் வெங்கடேஷின் மிகப்பெரிய பலம்—படத்தின் டோனை முதல் ஃப்ரேமிலேயே செட் செய்கிறார். ஜிப்ரான் BGM காட்சிகளுக்கு வேகம் அளிக்கிறது. பாடல்கள் சாதாரணம். செல்வராகவனின் உரையாடல்கள் பெரிய பலம்.

கொலைகளுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட காரணங்கள் பரிசீலனைக்கு வராது; லாஜிக் சில சமயங்களில் தகர்க்கப்படுகிறது. சில சினிமா ரெஃபரன்ஸ்கள் (‘செவன்’, ‘ரமணா’) நினைவிற்கு வரும்.

மொத்தத்தில், ஒரு நல்ல த்ரில்லர் ஐடியா இருந்தாலும், அதை முழுமையாக திரையில் கொண்டு வர இயக்குநரிடம் சற்று குறைவு இருந்ததாகத் தோன்றுகிறது. ஸ்கிரிப்ட் தட்டுப்பாடுகள் சரியாக இருந்தால், இன்னொரு ‘ராட்சசன்’ வந்திருக்கலாம்.